مناجات با سیدالشهدا علیه‌السلام ( جامانده های از اربعین حسینی )
می‌رسد از کربلا هل مِن معینت یا حسین دیده‌ها خون گرید از آهِ حزینت یا حسین ناممان خط خورده از فهرستِ زائرهای تو ما همه جا مانده‌ایم از اربعینت یا حسین در دلِ شیدای خود شورِ حرم داریم و بس دستِ ما کوته شد از عرش برینت یا حسین داغ عاشورا همیشه در دل ما تازه ماند آسمان رنگین شد از خونِ جبینت یا حسین ما که از باغِ ضریحت سیبِ روضه خورده‌ایم تا قیامت دستمان شد خوشه چینت یا حسین سهمِ من سوزِ نهان گشته فقط این اربعین از همین جا می‌شوم چله نشینت یا حسین از همان آغـاز در قـابِ نگـاهـم بوده‌ای شیرِ مادر کرده با جانم عجینت یا حسین در خـیالم بس که ره پیـمـوده‌ام تا کربلا گم شدم هم در یسار و در یمینت یا حسین وسعتِ دلـتنگی‌ام را خوب می‌داند حرم کی نهم سر بر ضریحِ نازنینت یا حسین؟ خـط پـایـانِ همه دلـتـنگی‌ام کـرببـلاست پای دل را می‌کشد مِهرِ یقـینت یا حسین اربـعـینِ قبل، رفـتم کـربلا یـادش بخـیر در حرم با روضه‌های دلنشینت یا حسین جز نگاهِ غـم ندیـدم چیز دیگر این سفـر خیمه‌های سوخته در سرزمینت یا حسین آه از جــا مــانــدنِ آغـــاز راهِ قــافــلــه اشکِ شوقِ لحظه‌های واپسینت یا حسین دستِ ما خالی و ظرفِ دل پُر از کوهِ نیاز ای که می‌بخشی ز نورِ راستینت یا حسین اشکها بر گونه‌هایم مانده چون باران رها دستِ ما در حلقۀ حبل المتینت یا حسین پیکرت صد پاره گردید و کفن شد بوریا بشکند دستِ عدو، کرد اینچنینت یا حسین روز و شب سر می‌نهم بر شانۀ سبزِ ضریح چون که داری لطفِ حق در آستینت یا حسین تا ابد عالم ز داغت، قتلگاهِ روضه هاست زین سبب روشن بماند شمعِ دینت یا حسین پرسـشـی داریم از سـالارِ دشـتِ کـربلا گو چرا جا مانده‌ایم از اربعینت یا حسین |